Onder het genot van een bakkie koffie/thee gaan we in gesprek met een collega van BVCM. Ze geven je een kijkje in de keuken en delen alles over het solliciteren, werken, leren en groeien bij BVCM. Nieuwsgierig geworden? Pak dan snel iets te drinken, want deze week doen we een bakkie met Jörgen!
Jörgen is in 2009 door middel van een interim-opdracht terecht gekomen bij BVCM, in 2010 trad hij in dienst als CFO en inmiddels is hij sinds april 2021 CEO van het bedrijf. In deze blog neemt hij ons mee in zijn ervaringen bij BVCM.
“Wat maakte dat je graag bij BVCM wilde gaan werken?”
De reden dat ik bij BVCM wilde werken is eigenlijk tweeledig. Ten eerste vond ik het een buitengewoon leuke en sympathieke groep met mensen. Ten tweede zag ik echt het potentieel in het bedrijf, ik zag waar BVCM stond en wat er allemaal nog beter of efficiënter kon, ik had wel zin om mijn tanden daar in te zetten.
Wat voor mij persoonlijk ook een rol heeft gespeeld is dat de interimklus voor BVCM bij een grote nationale productiemaatschappij was. Vanwege de bedrijfscultuur vond ik het daar echt verschrikkelijk. Er regeerde angst, mensen vielen elkaar af en ik had daar al met al gewoon een naar gevoel. De bedrijfscultuur bij BVCM was een enorme verademing en soms heb je een referentiekader nodig om iets op waarde te kunnen inschatten en dat is precies wat er gebeurd is. Toen had ik al een heel goed gevoel bij het bedrijf en de bedrijfscultuur. Dat was 10-12 jaar geleden.
“Wat vind je van de huidige bedrijfscultuur?”
Onze bedrijfscultuur is iets wat we moeten koesteren, tegelijkertijd is dit ook een van de grootste uitdagingen. Om de bedrijfscultuur, zoals wij die van oudsher kennen, te behouden in een groeiende organisatie, met steeds meer mensen, soms ook een ander type mensen, met meer structuur en meer processen, is lastig, maar in mijn ogen lukt het vooralsnog. Er heerst hier een soort jeugdigheid, een laagdrempeligheid, er wordt gelachen en mensen zijn geïnteresseerd in wat je in het weekend gedaan hebt. Dat zijn dingen die we vast moeten houden.
“BVCM kent vier kernwaarden: Urgentie, Betrokken, Verantwoordelijkheid & Innovatie. Welke past het beste bij je?”
Betrokken, dat is een gevoel wat ik heb. Dit gaat voor mij veel verder dan een baan. Het is niet zo dat ik hier om 17:30 de deur achter me dichttrek en alles loslaat, maar ik ben ook geen persoon die werk met zich mee naar huis neemt. Alleen kenmerkt dat betrokkenheid ook niet voor mij. Betrokkenheid gaat over het gevoel dat je hebt bij een bedrijf en bij de mensen die er werken. Het gaat erover hoe je reageert als er iets aan de hand is, houdt je dat bezig of laat je anderen het uitzoeken. Ikzelf voel me nog altijd enorm betrokken bij het geheel.
“Hoe merk je dat BVCM betrokken is bij haar werknemers?”
Er is natuurlijk de praktische kant. BVCM doet veel voor de werknemers, soms zijn dat kleine dingen, maar het gaat om het signaal. Bijvoorbeeld een chocoladeletter, het paasei, een zomer- of een kerstpakket. Daar wordt dan ook over nagedacht, we gaan niet voor een standaard pakket, maar bedenken iets waar onze mensen echt wat aan hebben. Dan heb je daarnaast ook day-to-day betrokkenheid. Dat merk ik aan de energie die gestoken wordt door teamleiders in het menselijke aspect binnen hun team.
“Je hebt net de stap naar CEO gemaakt, hoe zorg je dat je jezelf blijft ontwikkelen, zelfs nu je de top van de lijn van deze organisatie hebt bereikt?”
Dat gaat eigenlijk gewoon vanzelf en ik durf wel te beweren dat ik de afgelopen jaren meer heb geleerd dan in misschien wel de 10 jaar ervoor. Leren kun je doen door uit te voeren wat iemand je opdraagt, maar als er niemand boven je staat is het nog steeds mogelijk om te blijven leren. Dat kan door waar te nemen, door te observeren en door uit te zoomen. De reden dat ik het afgelopen jaar zoveel heb geleerd is door de rol die ik nu bekleed. Van oudsher had ik een financiële verantwoordelijkheid en nu heb ik een bedrijfsbrede verantwoordelijkheid, daar komt een hele andere dynamiek bij kijken. Denk aan afdelingen die op momenten misschien wel lijnrecht tegenover elkaar staan, daar leer ik van. Vooral op het gebied van leiderschapsstijl leer ik, omdat elke situatie een ander soort leiderschap vereist. Soms moet je bruggen slaan en op andere momenten moet je heel duidelijk zijn en iemand terug duwen dat is nieuw en vooral buitengewoon interessant. Dat is exact de reden waarom ik het afgelopen jaar als ontzettend leerzaam heb ervaren. Omdat het bedrijf groeit blijf je leren, maar er dienen zich ook continu nieuwe situaties aan, daarom geloof ik er wel in dat die leercurve nog wel even door zal gaan.
“Wat is het meest memorabele moment dat je hebt meegemaakt in jouw tijd als CEO?”
Het eerste wat me te binnen schiet, is een moment toen ik zelf op wintersport was, ik kreeg foto’s toegestuurd van een vleugel van ons kantoor die volledig blank stond, met waterschade en plafondplaten die naar benden kwamen. Dat heeft wel indruk gemaakt en operationeel is dat een moment wat me bijstaat.
Een ander moment dat me bijstaat is niet zozeer één moment, maar we hebben het de tweede helft van afgelopen jaar financieel heel goed gedaan. Dat was memorabel aangezien we al heel lang iets aan het opbouwen waren met de juiste mensen op de juiste plekken en een bepaalde structuur. Dat succes kwam opeens ook financieel tot uiting, een trendbreuk in positieve zin.
“Welke uitdagingen komt een CEO tegen in deze branche?”
Een uitdaging is zeker het vinden van goede mensen. Dat heeft met krapte op de arbeidsmarkt te maken, maar er zit ook een branchefactor in. Onze branche is op papier namelijk niet de meest aansprekende voor, bijvoorbeeld, jonge mensen. Het heeft een stoffig imago denk ik, terwijl we een hele leuke club zijn. Daar zit ook het tweede punt, een andere uitdaging is namelijk om naar buiten toe te laten zien dat we als bedrijf, met in het verlengde daarvan onze branche, niet saai zijn. Binnen onze branche zit daar ook de grootste quick win, omdat veel concurrenten in onze markt oprecht heel traditioneel zijn.
“Wat is het moeilijkste in het werk als CEO?”
Om continu, in elke situatie, in te schatten hoe je moet reageren en handelen. Daarmee bedoel ik bijvoorbeeld, er komt iemand binnen lopen en die moet even iets kwijt. Dan moet je inschatten of dit iemand is die zijn hart moet luchten of dat het iets is waar actie op moet volgen. Het is een continue afweging van laat ik dit gebeuren, grijp ik in, stuur ik bij, wat kan ik vanuit mijn overkoepelende verantwoordelijkheid het beste doen. Daar is geen handboek voor, dat is inschatten. Misschien is dat wel het meest unieke van de functie, maar ook het lastigste, zeker in een groeiende organisatie.
“Wat doe je het allerliefste als je thuiskomt van je werk?”
Laat ik beginnen met het feit dat ik groot fan ben van de powernap. Afhankelijk van hoe ik thuiskom ga ik even een kwartiertje op bed liggen en word ik daarna weer helemaal fris wakker. Dat gebeurt een paar keer per week. Een andere invulling is sporten, voornamelijk hardlopen. Verder lust ik ook heel graag een biertje of wijntje die ik dan graag drink met een muziekje erbij.
“Is er nog een advies dat je wilt meegeven aan toekomstige sollicitanten/collega’s?”
Robin Williams had een hele mooie quote: “Everybody you meet is fighting a battle you know nothing about, be kind always”. Dat zou ik heel graag aan mensen willen meegeven. Geef mensen soms eens het voordeel van de twijfel. Het kan zijn dat iemand een reden heeft om te reageren zoals hij reageert.
Het tweede wat ik wil meegeven, als er iets vervelends gebeurt op werk of privé, zoom dan uit. Ik stel mijzelf op zulke momenten de vraag, speelt hetgeen waar ik me nu druk over maak een rol als ik aan het eind van de rit op mijn sterfbed zou liggen? 99 van de 100 keer is het antwoord nee en als het antwoord nee is waarom zou je je er dan druk over maken. Het doet er niet toe, dat heb je net zelf gezegd. Mensen in deze organisatie zijn erg gepassioneerd, daar hoort ook bij dat er een bepaalde passie is als er bijvoorbeeld iets gebeurt. Daar is op zich niets mis mee, maar het is ook een levensles. Maak je niet direct zo druk als er iets gebeurt.
